Gister zat ik na een zware ochtend op weg naar huis te haken in de tram. Lekker ff mn koppie leegmaken en ontspannen. Tijdens het haken wordt ik aangestaard door een meneer die uitgebreidt zat te bekijken wat ik nou deed. Ik wist mezelf geen houding te geven en haakte stug door, ondertussen naar buiten kijkend. Ik kijk zijn kant op en hij vraagt wat ik aan het doen ben waarop ik antwoord haken. Hoe duur is dat ding (wijzend naar mijn granny poncho in de maak)? was zijn volgende vraag ik zeg hij is niet te koop, hij is voor mezelf. Hoe lang doe je dat al? Twee, drie jaar zeg ik. Wow, dan ben je echt een professional en hij doet me na hoe ik zit te haken. Ik vond dit best grappig om te ervaren, hoe ongemakkelijk je kan voelen omdat iemand je aanstaart omdat je wat 'bijzonders' doet. En als je dan een kort gesprekje hebt gehad dat het dan totaal niet meer ongemakkelijk voelt en hij je dan best grappig immiteerd en complimenten geeft. Die kan ik toch mooi in mijn zak steken! :-D